27.-28.apríl

27.-28.apríl

Nú er lag að hafa tvo daga saman í bloggi.

Lyons Nature Education Park heitir hann víst garðurinn sem ég rölti um í gær og svo núna aftur í morgunsárið í sama fína félagsskapnum og þá.  Hulda Þórey frænka mín virðist meta hæfileika mína umfram það sem þeir í raun eru, þ.e. þegar að því kemur að þekkja staðhætti ÁÐUR en ég kem á staðinn, Steina treystir mér ekki einu sinni til að rata í Grafarvoginum. Mér var semsé bent á það í gær að fara inní garðinn „til móts við þau“ og ég vissi ekkert í hvaða átt „til móts“ var en það bjargaðist nú, þau fundu mig, svipað gerðist í morgun en þá var stefnumótsstaðurinn Hundaleikvöllurinn og ég í minni fáfræði vissi ekkert hvar hann var þannig að ég sagði henni hvar ég var, sú vitneskja var reyndar ekkert stórafrek því ég kann að lesa á skilti og skil þessu ensku bærilega vel.

Við röltum upp og niður tröppur og eftir stígum í allflestar áttir og fórum í gegnum, eða framhjá húsaþyrpingu sem eitt sinn var notuð fyrir holdsveika.  Þaðan lá leiðin uppfrá sjónum heim í morgunmatinn og þaðan niður á bryggju og þaðan......jú rétt til getið, í bátinn fína.  Fannst nú reyndar ekki liggja of mikið eftir mig þennan daginn en það er víst ekki alltaf hægt að toppa sjálfan sig (nema þá í skringilegum uppátækjum, þar tekst mér oft að toppa vitleysuna í sjálfum mér).  Er nú ekkert að þreyta þig á lýsingum á sérhverju verkefni því það hafa nú kannski bara pabbi, Garðar, kannski Doddi og Bjarki einhvern áhuga á slíku, kannski geri ég það síðar þegar illa liggur á mér, eða ekki.

Ég kom nú ekki heim fyrr en uppúr 8 í kvöld, borðaði, framdi einhver tölvuverk, fór í langþráð steypibað og svo spiluðum við Spurt að leikslokum þangað til stelpurnar (það var skipt strákar á móti stelpum) fóru að geyspa ógurlega og gera sér upp þreytu til að tap þeirra gegn okkur gáfnaboltunum yrði ekki smánarlega stórt.  Það gneistaði úr augntóftum þeirra þegar við spýttumst framúr með gáfurnar og minnið eitt að vopni.  Þær höfðu í frammi allskyns klækjabrögð til að reyna að hala inn stigum en við vorum tregir á hjálp- og eftirlátssemi.  Einni hvítvín og mörgum spurningum síðar gekk fólk ýmist til náða eða útúr húsi og eftir sat ég einn með farandbikarinn eftirsótta.

28.apríl

6.30, meira hvað ég vakna alltaf snemma hér eystra, ég sem fer aldrei framúr fyrr en 7.15 ef ég fæ einhverju ráðið þegar ég er heima við, það er ekki það að ég gangi snemma til náða, ég er enginn Kveldúlfur.

Í morgun var allri leikfimi og líkamstjónstilraunum sleppt sökum annarra anna eða annanna hjá annarri göngustjörnunni sem hélt að hún þyrfti að fara að taka á móti annarra manna börnum.  Þá lá næst við að skrölta á tveimur jafnljótum niður að kæja og þaðan á haf út.  Ég get ekki slitið mig frá pípara vinnunni og hún tekur drjúgan tíma enda kann ég ekkert á pípulagnaefnin hér, plastfittingsinn um borð er ýmist í cm eða tommum og mér tekst nú með herkjum að gera einhver plön um frágang en hann hrynur óðfluga þegar ég kem úr sjoppunni því ekkert passar saman þegar um borð er komið, þá hef ég bara sest niður eða hniprað mig saman í kassanum og hugsað uppá nýtt og framkvæmt eftir því og útkoman er ekki algalin.  Semsé, pípað, rafmagnast pínu, teiknað og ýmislegt annað gert í dag.

Var boðið í klúbbinn í hádeginu og ég fór þangað á einum heilum skó en öðrum sködduðum, hundurinn, hún Ronja, komst nefnilega í annan sandalann minn (gleymdi að segja minni tilvonandi frá þessu) og hakkaði í sundur franska rennilásinn þannig að nú er skórinn ekki svipur hjá sjón.  Það stendur nú til bóta, því ég er víst á leið í skóleiðangur til Hong Kongborgar á föstudagskvöld held ég í boði hundaeigandanna.  En, já, ég var á leið í klúbbinn en gleymdi mér ögn í skóskrifum.  Snæddi panne og (eitthvað annað ítalskt orð) rétt sem smakkaðist afar vel og fékk Cappucino á eftir, ljúft það og þakkarvert.  Enn vantaði mig sitthvað úr verslunum og fékk því far til Sai Kung og keypti þar kransa í dósabori, þeir eru nú ekki dýrir hér, stór kostar 720 kall eða svo.  Á leiðinni útúr Lee Kee Company, en svo heitir þessi bátahlutabúlla og altmuligtsjoppa, rak ég hausinn innum dyrnar á rakarstofu sem var hinum megin við sundið og langaði þessi ósköp til að láta raka mig á alvöru máta.  Pínulítill sextugur+ Kínverji ýtti mér ofan í stól og hóf hrókasamræður við mig á kínversku.  Ég vona að hann hafi ekki sagt neitt merkilegt því það hefði nú verið leiðinlegt að missa af því.  Mér tókst að koma honum í skilning um að ég vildi rakstur á höfði, eftir að hafa gefist uppá (í bili) að útskýra að ég vildi láta raka mig í framan.  Rakarameistarinn óð í gegnum hárið á mér þannig að nú standa bara eftir mínir hefðbundnu 3mm, að svo búnu reyndi ég að koma honum í skilning um að ég vildi rakstur og hann fattaði það nú loksins og hóf undirbúning, heitt handklæði, sápa o.s.frv. flæddu um andlitið á mér, svo hófst raksturinn....... Ég hef alltaf staðið í þeirri meiningu að þetta væri ógnargóð og notaleg stund að láta raka sig svona en það var nú öðru nær, það var engu líkara en stubburinn væri með ryðgaða breddu og alveg bitlausa því þetta reif nú meira í en mér fannst þægilegt, en þetta hafðist á endanum.  Þá tók við tilraun númer tvö að fá hann til að gera skegginum sem ég bar í kringum munninn viðlíka skil og hinum andlitshárunum en það var nú ekki við það komandi, hann baðaði út flestum öngum og hristi hausinn svo að lýjurnar þeyttust í allar áttir með endalausum nið, jafnvel Mývetningar sáttir míga hlið við hlið.....æ gleymdi mér aftur.  Af skyldi skeggið ekki, en ég fékk hann þó til að þynna það ögn svo að sólin ætti nú færi á að skína á höku og efri vör líka mér til fegurðarauka í framtíð náinni.  Semsagt, skegglaus varð ég ekki þó hugur stæði til þess, en ég losnaði við 800 krónur þarna hjá kallinum sem rétti upp 5 putta til merkis um hvað þetta kostaði.

Meiri bátasmíði og lagfæringar og heimleiðisrölt (þið afsakið öll nýyrðin mín), í matinn fékk ég spaghetti og einhverja blöndu sem ég kann engin skil á en hún bragðaðist vel og það er nú fyrir mestu.  Af einhverri rælni drakk ég Carlsberg með matnum en ekki vatn eins og ég ÆTLAÐI nú að gera (not)!  Hlustaði á fréttir á netinu, spjallaði við frúna tilvonandi á skype, ritaði enn eina færsluna í ferðabókina, teygði úr mér, klóraði mér í bitsár (flugur) og dottaði eins og þrastarmóðir með höfuð undir væng.  Góða nótt kæri lesandi, meira síðar.

26.apríl

Er ekki við hæfi að óska Braga föðurbróður til hamingju með 79 ára afmælið og Jóhönnu Lind Bjarkadóttur til hamingju með sitt 1 árs afmæli, það er jú skemmtileg tilviljun að Bragi "talaði" barnið í hana svona ca í kringu brúðkaupið þeirra eins og einhverjir vita og þá var nú vel við hæfi að hún skyldi fæðast á afmælisdeginum hans, skyldi kallinn vera skyggn?
 

Eftir rysjóttan nætursvefn vaknaði ég við náttúrulegu vekjaraklukkuna ca 6.50 og reif mig framúr fljótlega uppúr því sökum þess að nú er hafin ný vinnuvika og hana skyldi byrja á gönguferð í skóginum, þ.e. í Lyons Educational park ef ég fer rétt með.  Arkaði þar um og joggaði með Huldu Þórey og Stjána upp og niður brekkur, annað veifið fékk maður silkihúfur á kollinn þegar gengið var í gegnum köngulóarvefina en það var nú ekki til skaða.  Þetta er svona á að giska fyrsta hreyfingin af viti sem ég þóttist nokkuð viss um að ég kæmist lifandi úr sökum áreynslu en gat þá einbeitt mér frekar að því að líta eftir slöngum, villisvínum- og hundum sem eiga það til að vafra um og bíta, stanga, höggva og rífa í sig mann og annan þegar best lætur, en það lét nú sem betur fer ekki best núna í morgun.  Allt um það, gönguferðin var hin fínasta, góð hreyfing og fínasta útsýni, gengum fram á þessa fínu strönd með Baywatch turnum og fíneríi, sem er víst hægt að hafa nokkurn veginn fyrir sig yfir sumarið því fáir leggja það á sig að ganga þennan spotta að henni, þar er líkast til hægt að eyða góðum degi í að gera ekki neitt nema að slappa af.

Ekki dugði nú að slóra allan daginn svo það var nú ákveðið að slaufa lautarferðum og drífa sig í sjóferð í staðinn.  Þarna úti á legunni dundaði ég mér við hitt og annað fram yfir 7 í kvöld, fátt markvert gerðist nema hvað mér tókst að koma mér ofaní, og uppúr, geymslukassa sem ég hélt að myndi ekki rýma, hvað þá losa sig við, mann með mitt holdafar.  Fimleikinn lék á fituna og ég smaug þarna ofaní og uppúr eins og höfrungur í lygnum sjó....... spurning hvort þetta er aðeins fært í stílinn?

Það er auðvitað ekkert lát á notalegheitunum hér eystra, mér var boðið í mat hjá Huldu og þar sameinuðust þeir sem voru á staðnum eina notalega kvöldstund, ég laumaðist uppí stofu og settist þar niður með tölvuna og öldunK og hafði það verulega notalegt þar til mér var boðið til borðs.  Þó að ég sé nú góðu vanur hjá tengdó og Steinu í dekri í og við eldhúsið þá er þetta nú ögn öðruvísi, ekki svo galið, en öðruvísi.  Í kvöld var boðið uppá dýrindis kjötbollur, salat og Jamie Oliver kartöflumús, gratineraða með ógurlega góðu eftirbragði og angan.  Ekki skemmdi nú hvítvínið fyrir, það rann ljúflega niður með bollunum og öllu hinu.  Uppúr 10 fórum við Strúlla heim hún fór beint í háttinn en ég settist beint niður og hélt áfram með dagbókina og hér er ég nú eins og þú sérð lesandi góður.  Það sækir nú samt á mig syfja, enda vakna ég alltaf eldsnemma en fer ekki beinlínis snemma í bólið, nú ætla ég að gera tilraun til að komast í koju fyrir ½ tólf.  Góðar stundir, meira síðar.

25.apríl

Það myndi vera sunnudagur í dag, svona nokkurs konar frídagur hjá innflutta vinnuaflinu, afmælisbrunch í uppsiglingu því að Jóhanna Lind, dóttir Bjarka og Strúlla á afmæli á morgun en uppá það skal halda í dag af praktískum ástæðum.  Það þurfti auðvitað a kaupa hitt og þetta til að hafa á borðum og skötuhjúin fóru í það á meðan ég drap tímann við að gera sem allra minnst en þó eitthvað.  Rölti mér niður á bryggju og tók Sampann (sjávar-leigubílinn munið þið) útí bátinn hvar við Bjarki pískuðum okkur út í tiltekt og hreingerningu með góðri hjálp.

Gestir tóku að týnast um borð í fleyið hver af öðrum og heilmikil súkkulaðikaka í formi Eyjafjallajökuls eða Eyjafjallakökuls var á borðum, með hraunstraumi og molum og svo var eldgosið myndað af einu kerti þar sem daman varð eins árs.  Þetta var hin fínasta dagstund og það var nú mikið gott að sitja þegar flestir voru farnir að spjalla við þær frænkur mínar og mágkonu þeirra í rólegheitum að ógleymdum Stjána sem sat þarna hjá okkur og reyndi að láta sér ekki leiðast.  Í þessu spjalli byrjuðum við að plana fríið okkar Steinu og það verður, ef allt gengur eftir, hreint út sagt frábært og alveg í okkar anda.

Að endingu skelltum við okkur í land og fengum okkur drykk í klúbbnum og þaðan heim til Huldu í einhverja stund, gripum í hljóðfæri og reyndum að spila Creedence Clearwater lög og það mátti næstum skynja að við værum öll að spila sama lagið, á gítar,bassa, trommur og hljómborð.

En þó dagur væri að kvöldi kominn var ekki öll dagskráin tæmd, Hulda bauð mér og Starra, syni sínum, í fótanudd sem voru hreint himneskar 45 mínútur í rólegheitum.  Það er ekki útilokað að fólkið viti hvað þau voru að gera því ég var eins og nýr maður á eftir en þó sami rugludallurinn og fyrr, daman var nú ekki svo flink að hún næði að nudda úr mér ruglugenin, enda eins gott, ég væri nú ekki samur ef þau vantaði.

Að loknu fótanuddinu var skundað á Pizza Hut, tekin með Super Supreme heim í kotið.  Ég gerði henni skil inni í herbergi á milli þess að ég bætti tónlist inná iTunes og skrifaði æviminningar austurfarans.

24.apríl

Það er engu líkara en að mér sé ómögulegt að læra af reynslunni.  Gegn minni betri (held ég?) vitund fór ég aftur af stað í rækt líkamans eða niðurbrot andans í morgunsárið.  Þau ósköp fólust í því að hlaupa með Bjarka frænda yfir að hinni víðsjárverðu sundlaug hér í Sai Kung en ég held að það heiti bærinn sem ég dvel í um þessar mundir.  Hlaup þetta var víst ekki lengra en 2,2 km svona á að giska en það var líka bara byrjunin!  Semsé greindar- og grallaralaus fór ég aftur ofan í sundlaugina og í humátt á eftir hinum flug- og hraðsyndu félögum Bjarka og Pete.  Fljótlega dró í sundur með okkur sem von var á.  Ég þreytti mitt lágagírs bringusund en þeir skriðsund, en þar sem fyrstu tvær ferðirnar gengu svo til áfallalaust fyrir sig þá ákvað ég að prófa skriðsundið aftur en lenti í sömu sporum (sundttökum) og í gær, nefnilega eftir eina mjööööög langa 35m (þeir eru langir þegar það er tregðuvatn í lauginni) þurfti ég aftur að styðja mig við bakkann til að forða mér frá ótímabæru meðvitunarleysi og þaðan af verra ástandi.  Til að gera langa sögu stutta og langt sund stutt þá bætti ég samt persónulegt met mitt frá í gær um litla/stóra 100metra og var nú heldur en ekki hróðugur, þ.e.a.s. þangað til hinir tveir fræknu sögðu mér að þeir hefðu, á sama tíma, synt 1600 m!!! Þeir voru umsvifalaust teknir í lyfjapróf.

Gamanið var rétt að byrja..........nú tóku við meiri hlaup og ég hef ekki hlaupið í mörg ár nema rétt í upphitun í blaki.  Í þetta sinn var ákveðið að fara lengri leiðina heim og lá að mínu viti megnið af henni uppí móti og var megináherslan lögð á mjög langa og afar bratta brekku sem var svona meira eins og þverhnípt hamraberg í augum hins lungnalausa norðlendings og mér datt bara í hug nafn á mynd sem Uma Thurman lék í „KILL HILL“ eða var það Kill Bill?  Ég leyfði guttunum að fá smá forskot þegar líða tók á brekkunni og dundaði mér við teygjur á kálfum sem höfðu styst óheyrilega og úr þeim vall mjólkursýra í stríðum straumum, svo rölti ég áfram með púffum og úffum en þegar ég sá í kollinn á frænda efst á hæðinni tók ég til við virðulegt skokk svo hann héldi nú að ég hefði úthald af Guðs náð (held að hann hafi ekki séð í gegnum trikkið hahaha!!!).  Hvað um það, ég komst á toppinn og svo röltu þeir niður en hlupu ekki og ég hef lúmskan grun um að þeir hafi með því verið, vísvitandi, að forða elli- og fýsibelgnum frá bráðum bana.

Verslunarleiðangur til Mong Kok er eitthvað sem líður manni seint úr minni, þar ægir öllu saman, þéttskipaðar götur verslunum sem aftur voru þéttskipaðar vörum af öllu tagi og byggingavöruverslanirnar voru ótrúlegar, gangarnir kannski að hámarki 50sm breiðir og allt til á milli himins og jarðar.  Borgin skiptist einhvern veginn í verslunarhluta, einn með byggingavörur, annar með textílvörur, þriðji með rafmagnsvörur og græjur o.s.frv.  Allt til sem hugurinn girnist og langflest á mjög góðum verðum held ég barasta.  Við Bjarki keyptum ýmislegt í bátinn og eitthvað smálegt til eigin nota, þ.e. ég.  Þarna vorum við í ca 6 tíma+.  Þar hittum við m.a. annars kínverskan búðareiganda sem spurði hvaðan við værum, Íslandi sögðum við eða Bing Dao og hann  fórnaði höndum og lék eldgos (vúss) með höndunum og sagðist fara alla sunnudaga til kirkju að biðja fyrir Íslandi; að við fengjum nú peninga því við væru svo fátæk og losnuðum við eldgosið.  Úr því að við vorum frá svona gjaldþrota og fátæku landi gaf hann okkur extra afslátt sem annars var vandfundinn þennan daginn.  Snöruðum síðan mat á borð þegar heim var komið og snæddum hann með Strúllu, það var gengið snemma til náða í dag.

23.apríl

Það var nú aldeilis ljómandi að vakna snemma eftir átök gærdagsins við köllin í litlu frænku: Eddi, Eggi eða eitthvað í þeim dúrnum, það dreif mig á fætur ca 7 ef ég man rétt og beint í grautinn, þ.e. þegar ég hafði lokið tannhirðu morgunsins.  Strúlla skutlaði mér niður á kæja og þaðan sigldi ég með Sampanum (sem er lagar leigubifreið) út í tvíbytnuna bláhvítu.

Öllu meira varð mér úr verki í dag en í gær, allavega trúi ég því að það hafi sést meira eftir mig og ekki þá síður minn sérlega aðstoðarmann sem er kallaður Lanki því hann er frá Sri Lanka, verð nú að fá rétt nafn á hann fyrir heimildirnar.  Ég kom skikki (að mínu mati) á verkfæri og allskonar dót og drasl svo aðgengi að því yrði nú með skárra móti fyrir skreflata, nú finnur Bjarki sjálfsagt ekki nokkurn skapaðan hlut hér eftir nema með minni leiðsögn.  Það fóru upp hátalarar, lok voru fest og ýmislegt annað, sitthvað sagað og annað fært úr stað.

Snaraði mér uppá dekk í hádeginu og lét sólina leika um hvítan kroppinn (líkamann fyrir þá sem finnst ég ekki vera með kropp) og dottaði á dýnunni stundarkorn en tók svo aftur til óspilltra vinnu-málanna.  Það var svo undir 6 sem ég lagði af stað heim á leið.

Kvöldið var rólegt, Hulda kíkti í heimsókn og í Nóa kropps pokann en fór fljótlega eftir að Nóa kroppið þraut og hugsar sjálfsagt til þess með örvæntingu að það eyðist sem af er tekið.  Ég er ekki frá því að syfja hafi færst yfir mig snemma í kvöld enda lítið sofið ennþá svo að ég fór til þess að gera snemma í rúmið í kvöld, eftir smá tölvustúss o.þ.h.

Það sem stendur eftir að kvöldi dags er fjarvera harðsperra í vöðvum hins fyrrum dáða íþróttakappa og afreksmanns til fjölda ára og margra greina keppanda.  Hef nú lúmskan grun um að þær liggi í leyni bakvið næsta stein.

22.apríl

Nú vaknaði ég klukkan 6.20, skaut ½ grautarskál í skoltinn á mér, fór með Bjarka og synti með honum og Pete Iron man mönnum (má segja þetta svona?).  Þeir syntu heila 1.000 metra sem í mínum heimi jafnast á við hálft Atlantshafið á móti straumi!  Ég tók til óspilltra málanna og þreytti sund á eftir þeim og skriðsund varð fyrir valinu – slæmt val það – og er ekki að orðlengja það að ég rétt komst yfir að bakkanum hinum megin með andköfum og laskað ego.  Ákveðinn í því að komast heila hundrað metra hvað sem tautaði og raulaði spyrnti ég mér kröftulega frá bakkanum og tók til við bringusund, en það var bara eins og ég hefði skilið lungun eftir heima eða gleymt að skrúfa frá loftslöngunni, það bara virkaði ekki neitt og ég skrönglaðist til vinstri og faðmaði bakkann og saup hveljur og ældi næstum lífsviljanum gersneyddur allri mannlegri reisn og hin forna frægð íþróttamannsins var farin fjandans til.  Einhvern veginn náði ég samt að komast 100 metra og stóð þar á öndum og gæsum í dágóða stund og skjögraði útúr mér setningunni: I though, púf púff, that I, púff púff was in púff, better shape púffffff.  Hvíldi mig við bakkan dágóða stund en ákvað að reyna aftur og lét skriðsundið lönd og leið og leið (eða silaðist) áfram á virðulegu, en alls ófögru, bringusundi og það eina sem gat sannfært mig um að ég hreyfðist úr stað voru fúgurnar á milli flísanna, ég virtist fljóta frá einni til annarrar þó hægt gengi.  Með einhverjum ráðum tókst mér þó að fara heila 700 metra án þess að örmagnast en ég fór ekki framúr neinum svo ég tæki eftir þrátt fyrir að vera á „slow lane“ eða braut fyrir hægfara!  Ég hef bara ekki synt svona langt svo ég muni eftir, ef frá eru talin raðsund, þ.e. 50-100 metrar hér og þar sem söfnuðust uppí 700 metra á nokkrum mánuðum/árum.  Það voru þungir handleggir sem héngu með síðum, skrefin yfir að klefanum.

Morgunmatinn snæddum við úti á verönd og það var nú huggulegt að mér fannst, mér finnst margt svo merkilegt hér sem öðrum þykir daglegt brauð og hrista sjálfsagt hausinn yfir því að mér skuli þykja taka því að færa slík smáræði í letur .  Eftir morgunverðinn rölti ég niður að bryggju sem er svona ~15 mínútna gangur.  Vann við hitt og þetta í dag en rakst oft á veggi og vantaði sitt af hverju þannig að ég fór pínu úr einu í annað og eins og segir í laginu með Randver: „Byrjaði á ýmsu en endaði fátt“.  En það verður nú annað lag á hlutunum á morgun get ég sagt ykkur.  Hulda og Kristján komu í heimsókn svo ég fengi nú kaffi með flóaðri mjólk og þeim leiddist nú ekki að komast í Kúlusúkkið.  Hulda bauð mér síðan í hádegismat í klúbbnum og þar fékk ég fínan pastarétt, salat, öl og kaffi að ógleymdu notalegu spjalli við frænku.

Allskyns snöfl og smotterý það sem eftir lifði dags, hengdi m.a. upp mynd af kærustunni svo mér leiddist síður í einverunni á tvíbytnunni.  iPod vaggan er komin í gagnið og núna hlusta ég á Álftagerðisbræður og Heimi og gaula hraustlega með Hong Kong búum til mikillar armæðu.  Kom mér síðan í land rétt fyrir 8 og rölti heim aftur.  Sat við skriftir og blog frameftir nóttu, milli þess sem ég maulaði á nammi með gestgjöfum og fór yfir lausnir og verkefni með Bjarka.  Góða nótt kl. 01.30.

21.apríl

Vakinn kl. 7.15, hafragrautur, hinn sígildi morgunmatur á borðum, fór síðan með Strúllu í hennar vinnu inni í skógi eða verndarsvæði þar sem beljur ganga villtar þ.e. húsbóndalausar eins og hreindýr en engin veiðileyfi veitt á þær svo ég viti.  Strúlla vinnur á leikskóla og meiningin var að festa klósett og vask sem í sjálfu sér er ekki flókið fyrir hagleiksmann en þegar hlutirnir passa ekki alveg gerast málin flóknari og ekki bætir úr skák að Manny, altmuligt maðurinn á staðnum var erfiður og vildi ekki vanda sig eins mikið og ég: Bara setja white cement og silikon = allt gott og flott J, þýddi ekkert að þræta við hann og þegar Strúlla reyndi að koma fyrir hann vitinu varðandi málningu þá gaggaði hann: I hate my job og var alveg klár á því að konan (Strúlla) hefði nú ekkert vit á þessu, verandi kvenkyns.

Nú nú, dvöl mín þarna varð styttri en til stóð og þá tók djúpa laugin við því ég var látinni keyra til baka og til stóð að ég færi sömu leið niðureftir eins og við fórum uppeftir, það vill nú til að ég tók þokkalega vel eftir leiðbeiningum og staðháttum og er auk þess með betra áttaskyn í útlöndum en í Grafarvoginum þannig að ég rambaði á réttan stað og hélt mig vinstra megin allan tímann og skemmdi bílinn ekki neitt.  Það er nefnilega vinstri umferð hér og þá var nú gott að bílskömmin skyldi vera sjálfskipt því það gaf mér færi á að fikta frekar í græjunum.  Ferðalagið til Englands fyrir 11 árum kom sér vel núna, vinstri keyrslan rifjaðist upp strax og ég fór m.a.s.  rétt inní hringtorgin.

Hér eru 27°C ca en sólarlítið, í vinnunni þarf ég að stoppa reglulega til að þurrka svitann og hvílast, það verður nú fína lyktin af manni sísvitnandi og skítugum, Steina ætti að sjá á mér fingurna, hún elskar skítuga fingur vinnandi manns.  Reif af vegg niðri við sturtuna bakborðsmegin og af gólfi stjórnborðsmegin, setti upp hátalara í Flybridge, sem er víst VIP stofan fyrir þá sem ekki vilja stýra galeiðunni innandyra, galopin með stýri og smá græjum og auðvitað góðu soundi.  Steindór kom með Bjarka og renndu yfir hvort ég væri búinn að gera e-ð.

Borðuðum í klúbbnum um kvöldið.  Ætli ég verði ekki farinn að borða hnetur þegar ég kem heim aftur því að hér verður ekki þverfótað fyrir þeim og þær lenda á hvers manns diski hvað sem tautar og raular, mikil er mæðan!!  Fór yfir tölvupósta þegar heim var komið, reit dagbók og talaði lengi við Steinu á Skype og svo spjölluðum við Bjarki saman frameftir.

20.apríl

Hlaut þessar fínu móttökur hér í Hong Kong, rúlluðum við hjá Bjarka og Strúllu, kynntist þar Ronju sem er hundurinn þeirra, sú var mjög á verði en það átti nú eftir að breytast, eins og hún áttaði sig ekki á því í fyrstu að ég væri dýravinur.  Þaðan til Huldu og Steindórs í morgunmat, ansi hreint notalegt það.  Úti á legunni liggur báturinn og þangað fórum við Bjarki eftir að hafa rölt ögn um verslunarstrætin og m.a. keypt síma með Hong Kong númeri.  Fórum yfir To Do listinn og bættum heldur á hann frekar en hitt, þar vorum við í 3-4 tíma held ég, komum við í bænum (SAI KUNG) á leiðinni heim, drógum að okkur efni og verkfæri fyrir næstu verk og tókum síðan með Thailenskan mat sem við borðuðum „heima“ og renndum niður með hvítvíni og gott ef ekki smá öli líka.  Töfraði fram íslenskt nammi við mikinn fögnuð brottfluttra, þegar Hulda Þórey var farin tölvaðist ég smávegis, sendi m.a. myndir uppá Frón og heyrði í minni ástkæru og sártsöknuðu Steinu, dreif mig í sturtu og fór síðan að sofa um 22.30 enda orðinn ansi sybbinn því ég hafði ekki sofið neitt af viti frá því ég vaknaði á sunnudagsmorguninn, daginn sem ég lagði af stað.  Góða nótt.

Ferðalagið sjálft 18.-20.apríl

Við risum úr rekkju um 10 í morgun, hlustuðum á gosfréttir eins og fyrri daginn, frömdum morgunverkin og snæddum morgunverð.  Göngutúr um Grafarvoginn var okkar næsta verk í blíðunni.  Því næst fór ég til Palla í gluggalímingar.  Þá, rétt fyrir 2, hringdi Bjarki Viðar og spurði hvort ég hefði nokkuð við það að athuga að fara í vesturátt í stað austur fyrir, vélin færi klukkan 5.  Ekkert mál, bara meira ævintýri hugsaði ég.  Heim; töskur, tölva, út á völl, kvaddi fyrsta Ásdísi og Ólöfu Rún í Smáralind, Steina fór með mér og kvaddi mig í Leifsstöð.  Fór í loftið uppúr 5 eftir samloku, Nizza og bjór.  Tandoori kjúlli í vélinni (sem ég fékk mér) kostaði litlar 1800, spurning um að nesta sig næst J.  Japönsk kona við hlið mér, teppt á Fróni, valdi aðra leið heim.  „Oh really?“ var upptakið í flestum setningum hennar, henni fannst allt svo stórmerkilegt sem ég lét útúr mér þó að það hafi nú ekki verið nein geimvísindi.  Flugið var fínt, 5 ½ tími, fyrsti leggur 4.190 km.  Lending í New York 23.30 eða 18.30 að USA tíma, áfram um 22.40 USA tíma og stefnan tekin á Vancouver í Kanada.  Sá leggur var rétt tæplega 4.000 km og tók 5 tíma.

Meðan ég dvaldi á JFK flugvellinum kom til mín starfskona og spurði mig hvort ég væri með Icelandair, ég játti því og þá sagði hún að það væri verið að innrita og ég yrði að drífa mig.... ég er á leið til Hong Kong, búinn með Icelandair hlutann, þá varð hún kindarleg eins og ég svo ég spurði hana hvernig hún vissi að ég væri með Icelandair, var það lopapeysan spurði ég?  Þá hló hún létt,klappaði mér á öxlina og sagði já ætli það ekki eða Jess æ gess só!  Skemmtilegt kennimerki íslenska mjólkurkindin J.  Mikið var maturinn annars dýr (þökk sé krónunni okkar), fínn hamborgar, franskar og bjór kostuðu 3.600 ca.  Ríflega 4 tíma stopp í NY en ég dunda mér við skriftir á meðan.  Heilmikið ævintýri framundan sem ætlunin er að njóta útí ystu æsar, mikil vinna, gott fólk og framandi slóðir fyrir mig og þá Steinu þegar hún kemur út þann 18.maí.  5 tíma leggurinn til Vancouver, sætin ekki þau þægilegustu en þau átti ég eftir að þola talsvert lengur.  Klukkutíma stopp á vellinum, úti í vél.  Nú hef ég semsé „komið“ til USA og Kanada, það var sérlega fallegt að horfa yfir ljósin í NY í flugtakinu, flugum yfir Hudson River og síðan eitthver útí bláinn.

Flugið frá Vancouver til Hong Kong er 10.280km og tekur tæpa 13 tíma sem er langlengsta flug sem ég hef flogið til þessa.  Flogið ögn norður á bóginn, yfir Anchorage, Alaska, Kamchatka skaga í Rússlandi, norðan við Japan, yfir Taiwan, eyjuna Makung og loks lent í Hong Kong kl.06.35 að staðartíma sem er 22.35 á íslenskum tíma, kvöldið áður.  Ferðalagið var ekki aflsappandi, svefnlítill sökum m.a. slæms sætis en ég setti líklega persónulegt met í bíðmyndaglápi, sá allnokkrar, auk 2ja gamanþátta.

Lending í Hong Kong í rigningu og súld, allt hundblautt, eins gott að ég tók lopapeysuna með og var í henni, Bjarki átti af einhverjum ástæðum gott með að þekkja mig úr hópnum, kannski var það lopapeysan fína eða sú staðreynd að ég gnæfði yfir samferðamenn mína og naut stærðarmunar.