Ferðalagið sjálft 18.-20.apríl

Við risum úr rekkju um 10 í morgun, hlustuðum á gosfréttir eins og fyrri daginn, frömdum morgunverkin og snæddum morgunverð.  Göngutúr um Grafarvoginn var okkar næsta verk í blíðunni.  Því næst fór ég til Palla í gluggalímingar.  Þá, rétt fyrir 2, hringdi Bjarki Viðar og spurði hvort ég hefði nokkuð við það að athuga að fara í vesturátt í stað austur fyrir, vélin færi klukkan 5.  Ekkert mál, bara meira ævintýri hugsaði ég.  Heim; töskur, tölva, út á völl, kvaddi fyrsta Ásdísi og Ólöfu Rún í Smáralind, Steina fór með mér og kvaddi mig í Leifsstöð.  Fór í loftið uppúr 5 eftir samloku, Nizza og bjór.  Tandoori kjúlli í vélinni (sem ég fékk mér) kostaði litlar 1800, spurning um að nesta sig næst J.  Japönsk kona við hlið mér, teppt á Fróni, valdi aðra leið heim.  „Oh really?“ var upptakið í flestum setningum hennar, henni fannst allt svo stórmerkilegt sem ég lét útúr mér þó að það hafi nú ekki verið nein geimvísindi.  Flugið var fínt, 5 ½ tími, fyrsti leggur 4.190 km.  Lending í New York 23.30 eða 18.30 að USA tíma, áfram um 22.40 USA tíma og stefnan tekin á Vancouver í Kanada.  Sá leggur var rétt tæplega 4.000 km og tók 5 tíma.

Meðan ég dvaldi á JFK flugvellinum kom til mín starfskona og spurði mig hvort ég væri með Icelandair, ég játti því og þá sagði hún að það væri verið að innrita og ég yrði að drífa mig.... ég er á leið til Hong Kong, búinn með Icelandair hlutann, þá varð hún kindarleg eins og ég svo ég spurði hana hvernig hún vissi að ég væri með Icelandair, var það lopapeysan spurði ég?  Þá hló hún létt,klappaði mér á öxlina og sagði já ætli það ekki eða Jess æ gess só!  Skemmtilegt kennimerki íslenska mjólkurkindin J.  Mikið var maturinn annars dýr (þökk sé krónunni okkar), fínn hamborgar, franskar og bjór kostuðu 3.600 ca.  Ríflega 4 tíma stopp í NY en ég dunda mér við skriftir á meðan.  Heilmikið ævintýri framundan sem ætlunin er að njóta útí ystu æsar, mikil vinna, gott fólk og framandi slóðir fyrir mig og þá Steinu þegar hún kemur út þann 18.maí.  5 tíma leggurinn til Vancouver, sætin ekki þau þægilegustu en þau átti ég eftir að þola talsvert lengur.  Klukkutíma stopp á vellinum, úti í vél.  Nú hef ég semsé „komið“ til USA og Kanada, það var sérlega fallegt að horfa yfir ljósin í NY í flugtakinu, flugum yfir Hudson River og síðan eitthver útí bláinn.

Flugið frá Vancouver til Hong Kong er 10.280km og tekur tæpa 13 tíma sem er langlengsta flug sem ég hef flogið til þessa.  Flogið ögn norður á bóginn, yfir Anchorage, Alaska, Kamchatka skaga í Rússlandi, norðan við Japan, yfir Taiwan, eyjuna Makung og loks lent í Hong Kong kl.06.35 að staðartíma sem er 22.35 á íslenskum tíma, kvöldið áður.  Ferðalagið var ekki aflsappandi, svefnlítill sökum m.a. slæms sætis en ég setti líklega persónulegt met í bíðmyndaglápi, sá allnokkrar, auk 2ja gamanþátta.

Lending í Hong Kong í rigningu og súld, allt hundblautt, eins gott að ég tók lopapeysuna með og var í henni, Bjarki átti af einhverjum ástæðum gott með að þekkja mig úr hópnum, kannski var það lopapeysan fína eða sú staðreynd að ég gnæfði yfir samferðamenn mína og naut stærðarmunar.