Eggert Mar

2.5.2010 | 08:48

30.apríl

Nú fórum við í lengri göngutúr en venjulega og tókum Ronju og Arthúr með, Ronju í síðasta sinn. Arthúr er virðulegur hundur og ekkert raskar ró hans, Ronja er aftur á móti hvolpaleg ennþá og á ekki of gott með að hlýða nema þegar það hentar henni. Við ákváðum að fara útúr garðinum og freystuðumst til þess að leysa Ronju og þar sem við ætluðum meðfram götu og ofaní Sai Kung þurftum við að ná henni aftur en það gekk bara engan veginn og hún hljóp útundan sér í allar áttir og þá helst útá götu, án þessa að líta í kringum sig, það slapp þó enda umferðin lítil og hæg.

Eftir langa göngu komum við að rótum KILL HILL sem ég lenti í návígi við í hlaupatúrnum um daginn en hún hafði styst einhver ósköp og var bara árennileg núna, kannski var það sökum þess að við gengum upp hana. Fínasti morgunverður eftir göngu að venju og síðan tók bátasmíðin við hug mínum og hjarta.

Bjarki bauð mér í klúbbinn í hádeginu. Vinur hans Pete Glas frá Þýskalandi var þar með honum, hressilegur náungi og skemmtilegur. Aftur útí bát, fórum yfir eitt og annað. Vorum í miðjum klíðum að finna útúr sturtuvandamálum þegar síminn hringdi, í símanum var Strúlla og var greinilega mikið niðri fyrir enda ekki undarlegt; það hafði verið ekið á hana Ronju (rétt eins og ég hafði verið að spá um morguninn að gæti gerst), hún hafði víst verið að forða sér frá stórum, ljótum hundum og hljóp í veg fyrir MiniBus.....greyið skinnið lifði það ekki af og það er því sorg á okkar bæ. Blessuð sé minning hennar, ég náði nokkrum góðum stundum með henni og annar inniskórinn ögn lakari stund.

Um kvöldið fórum við síðan loksins inní Hong Kong, þ.e. borgina, og mér fannst hún sérlega tilkomumikil í myrkrinu, allir þessir skýjaklúfar með öll sín ljós er falleg sjón. Bjarki þurfti að koma við í hjólabúð til að kaupa tösku utan um hjólið svo að hann gæti flutt hana með flugi þegar Ironman keppni skyldi skunda til, það var skemmtileg heimsókn því Bjarka vantaði hitt og þetta og afgreiðslustrákurinn spurði að hinu og þessu og það eina sem Bjarki virtist vita var að hjólið héti Cannondale, því hann svaraði öllum spurningum „Cannondale“ og er hann þó óvitlaus strákurinn. Piltinum í búðinni var greinilega skemmt því að allir voru við sérlega fyndnir og skemmtilegir, Íslendingarnir 2 og Þjóðverjinn og svo lumaði hann sjálfur á ágætishúmor.

Loks hafðist nú innkaupaleiðangurinn af og við héldum á móts við Huldu, Rebekku, Stjána og Garðar föðurbróður og föður þeirra fyrir þá sem ekki þekkja til, sem kom núna seinni partinn. Við hittumst á stað sem allir verða að sjá skilst mér og heitir Di Vino ef mig misminnir ekki. Þar fengum við ágætan mat og bjór (mikið notað orð „bjór“ í þessu bloggi!!!), svo ók Hulda mér og Stjána heim í opnum blæjubíl, Bjöllu, og æPotturinn þrumaði íslenskri tónlist útum borg og bý og við sungum hástöfum með, byrjuðum á „Ég er kominn heim“ og þótti bara gaman. Sem betur fer ók Hulda soldið hratt því að við vorum alveg í spreng strákarnir og vorum ferðalokum fegnir því þá gátum við létt á okkur.

Góða nótt.

Flokkur: Bloggar | Facebook