Helgin 8.-9.maí

Laugardagur.

 

Eftir fyrstu nóttina í tvíbytnunni (það verður nú eiginlega að fara að skíra fleyið!) sem var frekar í varmari kantinum vaknaði ég uppúr 7 og tók til hendinni svona hálftíma síðar u.þ.b.  Stuttur var sá stundarfriður því ég var rifinn uppúr verkum mínum þar sem fara skyldi á bátasýningu í/á Gold Coast.  Þar var margt að sjá og skoða, allt frá litlum ljósum uppí Baugs snekkju look a like og þaðan af fegurri fleytur eða skemmtiferðaskip.  Hallirnar hjá fyrrum auðvaldspungunum heima blikna í samanburði við þessi ósköp.  Ég er nú sigldur maður en hef ekki séð neitt svona flott sem hefur siglt!  Það er ekki loku fyrir það skotið að ég hafi nú skyggnst ofan í veskið mitt til að athuga hvort ekki væri þar skotsilfur fyrir svo sem eins og einum 1988 módelinu af skemmtifleyi.  Sú skyggnilýsing leiddi það nú bara í ljós að ég hefði þurft að klára bústaðinn okkar fyrst og selja hann svo 2007 til að hafa ráð á slíkum kaupum þannig að ég sökkti þeim hugleiðingum í saltan sæ.  En þá vil ég nú reyndar raunir sumarhúsaeiganda en þær sem bátaeigendur burðast með alla sína daga en það er nú önnur saga sem ekki verður sögð hér á blogginu.

Ég held að margir dollarar eigi heima hér í Hong Kong!?  Spurning um að vera á útkíkkinu eftir þeim og freista þess að fella þá mér í skaut, það held ég nú að skauti mínu yrði skemmt við slíka heimsókn, en nóg um það.

Ekki má nú gleyma því í óðagotinu að geta þess að Rakel María dóttir mín varð 19 ára í dag sem er nú duldið undarlegt því ég get svarið það að ég hef ekki elst um 19 ár frá því að ég sá hana fyrst á Landsspítalanum.

Að sýningu lokinni dreif hópurinn sig niður í Central (sem er miðbær HK) því auðvitað þurfti að næra líkamann eftir sálar-og andanæringu dagsins.  Meiningin var að fara á Outback sem er víst voða góður staður en þar var víst ekki hægt að fá sæti fyrir 9 manns svona óforvarendis þannig að við snöruðum okkur yfir á Joe‘s Terrace og snæddum þar undir söng og spileríi þennan prýðilegasta mat, en það sem ég slafraði í mig var nú reyndar ekki sérlega bragðmikið en það lagaðist þegar ég gluðaði vel af ókunnri sósu útá réttinn, þá tóku bragðlaukarnir hann í sátt og undu sælir við sitt.

Ekki má nú láta þess ógetið að eftir ítroðsluna fórum við til sjálfrennireiða vorra og hugðumst skipta liði, sumir færu til síns heima en aðrir skyldu skunda í fótanudd svo sem alsiða er hér í austrinu.  Starri lék aðalhlutverk í „Týna hlut“ og faldi lykilinn af BMWinum Bjarka og Strúllu í ræsi einu all ókræsilegu, hann semsé missti lyklana ofan í bannsett ræsið, sem gat nú varla talist til bestu tíðinda.  Upphófst nú mikið fár að finna útúr því hvernig veiða skyldi nú lyklana uppúr sínum nýju heimkynnum og var það nú helst til ráða að rjúka í allar áttir og finna herðatré en auðvitað fannst það ekki, enda búið að loka öllum leppabúðum.  Vír fannst að lokum og upphófst nú veiðitímabilið...lyklarnir vörðust fimlega og héldu sig í felum lengi vel og var nú helsti hausverkurinn hvernig ætti að komast hjá því að veiða rottur en ekki lykla.  Að lokum hafðist þetta nú allt saman, lyklarnir bitu á (enda í langri ól) og Hulda Þórey hífði þá varlega upp og Rebekka Kristín hjálpaði til svona síðasta spottann.  Auðvitað gátu þær ekki á sér setið að hrópa húrra en hefðu nú kannski átt að doka aðeins með það því að það gerðu þær auðvitað rétt í þeim svifum að lyklunum var kippt uppúr grindinni með tilheyrandi gusugangi af rottuþvagi og fleiru viðlíka þokkalegu.  Þegar menn og konur hrópa húrra opna þau  víst munninn svo að vibbinn átti greiða leið inní talfærin á þeim systrum (ég hafði vit á því að geyma fögnuðinn) og það var engu líkar en að þeim líkaði ekki heimsóknin því að þær kokgleyptu þetta nú ekki heldur tóku að keppast við að skyrpa dýrindunum útúr sér af mikilli áfergju, einurð og festu þar til allur viðbjóður var á bak og burt.  Lyklarnir virkuðu.

Þá hófst nú leitin að fótanuddstað, eitthvað var nú eins og þeir væru fámennir, enda klukkan orðið margt, en þó tókst okkur nú að finna einn og hann var nú pínu vafasamur og virtist vera boðið uppá fótanudd fyrir velflesta fætur og jafnvel með happy ending eins og það heitir á fagmálinu þegar kynferðislegt áreiti gegn gjaldi er innifalið.  Við siðprúða fólkið tókum auðvitað ekki þátt í því en létum duga að fá nudd neðan við hnén en það er ekki fráleitt að sú sem nuddaði mig hafi laumast uppundir mið læri en ég sussaði á hana höstuglega svo hún lét af þeim leik.

Annars eru þarna í Wang Shai (sem er borgarhluti) urmull af svona konum sem stunda gamla atvinnugrein og við Garðar vorum látnir ganga á undan til að kanna viðbrögðin, það stóð ekki á því (og ekki okkur heldur) að við fengum ótal gylliboð frá léttklæddum dömum og/eða fullklæddum „Maddömmum“ og ein þeirra lagði til að ég fengi mér Expresso því ég geyspaði einhver ósköp.  Það er skemmst frá því að segja að við fengum okkur ekki neitt hjá þeim, hvorki kaffi né með því !!

Þegar fótanuddið var afstaðið fór ég með Rebekku að kanna til hlítar skemmtanalífið í Hong Kong (vísindaleg könnun til að geta leiðbeint Steinu þegar hún kemur, maður má nú ekki láta taka sig í rúminu!), skelltum okkur inná stað sem hafði heilmikið handrið á miðju barborðinu og það var víst fyrir þá sem fundu hjá sér löngun til að dansa uppi á borðum, svona rétt til að forða sér falli.  Barborðið reyndar fylltist af fólki eftir skamma stund og það var á öllu aldri, sá elsti þurfti þrjár tilraunir (það var ekki ég) til að komast uppá borðið. Þaðan röltum við svo „hringinn“ og yfir í rólegri hlutann sem ég man ekki hvað heitir og sitthvað fleiri rak ég augun í, þ.á.m. lengsta rúllustiga í heimi sem nær alla leið eins og sagt er, þ.e. eitthvert lengst uppí fjall, hann var reyndar í mörgum þrepum en þaðan sem ég stóð sá ég ekki fyrir endann á honum og þó er ég haukfránn svo sem alkunna er.

Að endingu var tekin ákvörðun um að koma sér í koju og við komum heim til Bekku ca 1.30 og hittum þar fyrir Juddy sem er kærastinn hennar og hann var þá hálfur á kafi í skruddu um afleiðuviðskipti sem hann er víst að nema um þessar mundir.  Ég lagði mig á koddan og sofnaði fljótt.

Sunnudagur

Vaknaði uppúr 8 en það var alltof snemmt þannig að eftir að ég hafði skellt í mig ristuðu brauði með kavíar fékk ég mér skruddu í hönd (ekki þó Facebook) og sofnaði auðvitað inna þriggja málsgreina og vaknaði við umang rétt fyrir 10.30.  Ég og Rebekka fórum á stúfana, ókum sem leið lá niður að suðurodda Hong Kong eyju á stað sem heitir Stanley beach og Stanley Market, þar undum við okkur á steinum eins og lítil hafmeyja og digur hafsveinn, störðum útí innsiglinguna og inn til landsins.  Tókum straujið á markaðinn sem er þarna og ég fjárfesti í fínum hælasokkum, því hér má ekki láta sjá sig á stuttbuxum, sandölum og háum sokkum, það þykir víst ekki fínt (en það vissi ég nú reyndar fyrir því ég fylgist svo vel með sjáið þið til).

Þegar við höfðum fengið nóg af sólinni sem skein beint ofan í hársvörðinn á mér, bringuna og á ofanverðan magann sem af ókunnum ástæðum var óvenju framstæður þennan daginn, ókum við til Sai Kung.  Þar skyldi nú ná í Garðar og koma honum yfir að landamærunum því hans beið vinna í Kínaveldi.  Sú ferð heppnaðist ágætlega og við komumst heil heim aftur (en Garðar missti af rútunni á landamærunum sem var nú kannski ekki mjög heppilegt en ekki til skaða).  Pizza Hut í kvöld, og nú færði ég mig um set og svaf í Huldu og Steina húsi og svaf bara bærilega vel ef ég man rétt.  Takk fyrir helgina gott fólk.