Síðar í júní og byrjun júlí

Það er fínt að vera hérna, dagarnir með kínversku köllunum öllum, Gumma og eftir atvikum Steindóri og Garðari, eru fljótir að líða, léttur andi svífur yfir vötnum og ýmislegt er spjallað, ég skrifa „ýmislegt“ vegna þess að ég veit oftast nær ekkert hvað hinir kínversku eru að segja, sér í lagi ef þeir styðja það ekki með handapati og/eða teikningum.  Það gerir reyndar ekki svo mikið til þó að vissulega gæti nú verið gaman að vita hvað okkur fer á milli.

Við stoppum gjarnan við á núðlustaðnum okkar og vekjum yfirleitt mikla athygli þegar við sitjum þar, bæði hjá strákum og stelpum, konum og köllum sem finnst við líklega ögn skrýtin.  Ég hef nú haft það á orði (og fleiri) að þetta sé skrýtið ástand að það skuli vera gónt svona á mann eins og naut á nývirki en þó kemur upp í huga mér að svona var þetta nú á Kópaskeri forðum og sjálfsagt víðar, kerlingar, karlar og krakkagemlingar þustu útað gluggatjöldum, lyftu þeim gjarnan upp, til að missa nú örugglega ekki af því að sjá þann villuráfandi sauð sem hafði villst inní litla þorpið þeirra.  Gott ef þetta gerðist ekki bara líka þegar þorpsbúar áttu ferð framhjá gluggum húsanna....kannast einhver við það?

Lenti í leiðinda óhappi einn morguninn, þegar breiðfylking af fólki og hundum átti leið um veginn, í brekkunni uppfrá Ganghou.  Ég flautaði og sveigði útí kant en þá vildi nú ekki betur til en svo að lítil stelpa stökk fyrir hjólið og lenti utaní því.  Sem betur fer slasaðist hún ekki mikið, hlaut einhverjar skrámur og mar á sálina greyskinnið.  Hún var þarna á ferð með ömmu sinni og afa, litlu systur og tveimur hundum.  Ég er búinn að sjá ömmuna og afann í tvígang eftir þetta og þau veifa mér brosandi þannig að þetta ætlar líklega ekki að hafa nein eftirköst, sem betur fer og daman litla í lagi.

Ég, Steindór, Gummi og David túlkur fórum til Huijo einn laugardaginn í hellirigningu til að skoða rennihurðir og eldhúsinnréttingu fyrir bátinn sem óðum er að komast í hálfgildings-spariföt.  Í borginni er heljarstórt moll sem samanstendur eingöngu af verslunum með innréttingar, hurðir, ljós og annað inní heimilið, verslun við verslun með svipaðar vörur.  Það var ekki laust við að maður fengi smá fiðring þegar hver hugguleg innréttingin eftir aðra kom fyrir augu manns, en ég er ekki að fara að kaupa neitt slíkt, því miður.

Eftir fjóra til fimm daga af stanslausum rigningum stytti loksins upp og síðasta vika er búin að vera ansi hreint fín, allt að 38°C, sólskin og sem betur fer yfirleitt einhver vindgustur með, annars væri alveg ólíft.  Inní bátnum er hinsvegar enginn vindur og það lekur af manni svitinn í stríðum straumum og auvitað finnst rykinu alveg einstaklega indælt að setjast í svitann þannig að það koma á mann gráir flekkir og haugar.  Þetta er sérstaklega glæsilegt þegar sólaráburður er notaður, hann klístrar þessarri blöndu um allt og húðin er eins og sandpappír viðkomu, ekki spennandi en svona er þetta nú samt.  Það gefst nú ekki mikill tími til að nýta sólina til brúnkugerðar þannig að ég hef farið nokkrar ferðir milli slipps og „heimavistar“ ber að ofan og það hefur nú gert sitt gagn án þess að ég hafi brunnið, líklega má þakka það hinni ódrepandi blöndu svita, sólaráburðar og trefjaplastryks......markaðsátak með þessa vöru mun hefjast innan skamms.

Þá er ég kominn að deginum í dag, hann var eins og margir aðrir dagar hér sólríkur og heitur með gusti.  Mikið líf í Sóloni í allan dag, KAKA (piltur, ekki afurð úr ofni) fór reyndar heim um hádegið og ég held að hann hafi verið með sólsting, allavega benti hann á gagnaugað á sér og síðan uppí sólina og þusti áfram eftir skelfilega holóttum veginum/slóðanum.  Síðan í morgun hefur margur svitinn runnið til sjávar og sveita og margt handtakið verið innt af hendi í hinum stóra hópi og óspart gert grín sem er nú alveg nauðsynlegt með, svo fremi sem blessuð greyin taki mann nú alvarlega þegar á það reynir, sem er nú furðu oft.

Á leiðinni heim ákváðum við Gummi að taka sælu-eftirmiðdag því langt er um liðið síðan við gerðum okkur glaðan dag.  Hófum leikinn á núðlustaðnu, borðuðum okkur þar pakksadda og fengum okkur einn bjór með.  Síðan lá leiðin í þarnæsta hús hvar ég var sneyddur höfuðhári að mestu, sömu leið fór skeggið og að endingu var það rakað af með hníf, fékk hárþvott (fyrir rakstur) og höfuðnudd.  Gummi fékk svipaðar traktertingar, nema hár hans varð ekki eins stutt, það var klippt.  Við tókum myndir og fólki hér finnst það hin besta skemmtun að láta taka af sér myndir og þá einnig að taka myndir.  Búið þar, búið þar og að endingu lá leiðin í fótanudd og því fylgdi herða- og baknudd sem var prýðilegt.  Síðan ókum við útí myrkrið á vélfáknum með bros á vör og hjálma á nýklipptu hári.

Ekki frá fleiru að segja að svo stöddu, meira síðar.