Eggert Mar

21.8.2010 | 15:46

„Ísland er land þitt....®“

Vissara að hafa tilvitnanir vel merktar svo ekki fari nú fyrir mér eins og HHG þegar hann hélt (að því er virtist) að hann væri HKL stórskáld á Gljúfrasteini, heimildaskrá læt ég þó vera að birta enda flest í blogginu eftir sjálfan mig.

Eftir allnokkra dvöl í Asíu lagði ég land undir fót, loft og láð undir rass og dreif mig heim á klakann sem heilsaði mér með rigningarsudda ef mig misminnir ekki. Atburðurinn, heimkoman, átti sér stað þann 29.júlí, þá hafði ég dvalið í Hong Kong og Kína frá því 18.apríl við hina ýmsustu afþreyingu eins og fram hefur komið í fyrri tíma heimildum.

Mér var tekið með kostum og kynjum af mínum nánustu og til þeirra tel ég fjölskyldu og vini eins og alsiða er á Íslandi og jafnvel víðar. Steina sótti mig á völlinn eldsnemma á fimmtudagsmorgni og vafði mig örmum o.s.frv.....förum ekki nánar útí það !!! Ekki var nú stoppið langt í henni Reykjavík því í kringum kvöldmat keyrðum við uppí Svínadalinn í bústaðinn hvar við gistum fyrstu nóttina. Af gamaldags hugsun fyrir gamla sál (mig) hafði Steina keypt flatbrauð og hangikjöt og búið til Sviðasultu af betri gerðinni og stífði ég þetta allt úr hnefa og neytti af bestu lyst.

Unglingalandsmótið í Borgarnesi var síðan næsti viðkomustaður, þar keppti Berglind Eva í frjálsum íþróttum, Hástökki, Langstökki, Kúluvarpi, Spjótkasti, 60m hlaupi og 4x100m boðhlaupi. Þetta var hennar fyrsta stórmót ef frá er talinn Goggi Galvaski. Hún stóð sig best í spjótinu og boðhlaupinu, átti hinn prýðilegasta sprett og sveitin hennar varð í 3ja sæti þannig að hún fór af mótinu með pening sem er nú ekki amalegt fyrir stúlku sem byrjaði að æfa frjálsar í vor. Á mótinu hittum við nokkra af okkar bestu vinum og urðu þar fagnaðarfundir eins og nærri má geta. Gistum á tjaldsvæðinu í tvær nætur en á sunnudagsmorgni ókum við aftur uppí bústað og dvöldum þar fram á þriðjudagsmorgun í rólegheitum og góðum gestakomum. Ég og Örn fórum t.d. í golf og svo var auðvitað grillað og sitthvor bjórinn drukkinn (eftir golfið!). Þetta var einn af þessum hringjum sem gefur manni von að golf gæti nú hreinlega legið fyrir manni, árangurinn á þessum fyrstu/fyrri 9 holum sumarsins var slíkur hjá mér að aðdáun vakti, nú eða undrun.

Á þriðjudaginn tók svo við ca 540 km akstur norður á Kópasker til foreldrahúsa með viðkomu í Skógarhlíð hjá Tengdó svona til að kýla vömbina, liðka stirð liðamót og heilsa uppá fólkið (ekki endilega í þessari röð samt). Skammt lifði eftir af fimmtudeginum þegar við renndum í hlað í Ekrugötunni hjá pabba og mömmu, það leiddi auðvitað til þess að við fórum seint að sofa en að sjálfsögðu var farið snemma á fætur, ég allavega, því við pabbi ætluðum að taka einn golfhring í Ásbyrgi. Þessar seinni 9 gáfu hinsvegar ekki tilefni til grobbs þegar heim var komið enda var því sleppt sem reyndist mér bærilega auðvelt þrátt fyrir þingeyskt blóð í æðum og loft í lungum.

Auðvitað fengum við svínslega gott Fjallalamb sem við snæddum af bestu lyst eftir að það hafði haft stutta dvöl á stóra gagrillinu hans föður míns sem enginn komst útúr nema fuglinn fljúgandi, þvílík dýrðarsteik. Fjallalambið rennur manni seint úr minni þó að það staldri stutt við í munni, Norðlensk náttúruafurð fyrir norðlenska náttúruunnendur.

Þó að veðrið sé nú alltaf gott á Kópaskeri var eins og megnið af hlýindnum hefðu brugðið sér bæjarleið á miðvikudagskvöldið (þó tæplega til Raufarhafnar þó að þar sé nú yfirleitt rúm fyrir fleiri gráður á celsíus!!) því að þegar við fórum í Mini-Golf um kvöldið vantaði ríflega 16°C uppá hefðbundinn Kópaskershita, það voru bara 6 gráður í notkun þá stundina sem varð sultardropunum mikið gleðiefni því þeir fóru í ferðalag niður margar nasir, dýfðu sér fimlega niður til jarðar eða enduðu lífdaga sína á handarbökum og úlpuermum, ekki svo að skilja að lok lífdaga hafi verið fagnaðarefni þeirra en ekki heyrði ég þá kvarta, þeir runnu, féllu og ermastrukust orðalaust og síðan hefur ekkert spurst til þeirra.

Daginn eftir vantaði hinsvegar bara 2-4 gráður uppá hitamælinn og þá var það til bragðs tekið að skella sér uppá hærri grundir og í saltan sæ til að kæla blóð í æðum og slökkva hreyfingaþorsta sem sótti á okkur þennan morguninn. Við fórum uppí sjálfrennireiðina okkar og runnum skeiðið útí Núpsvík og klifum snarbrattan og himinháan Snartarstaðarnúpinn sem gnæfir tignarlegur eina 250-260 metra yfir sjávarmáli en eins og flestir vita þá skiptir lengdin máli og hann er talsvert lengri en hann er hár/lár. Ég, Steina, Berglind Eva og Ólöf Rún runnum uppá topp án vandræða, nutum útsýnis af toppnum og gengum eftir Núpnum í austurátt og nutum niðurgangs annars staðar. Þar sem hlýtt var í veðri mönuðum við stelpurnar í að skella sér í sund í víkinni og þær fóru báðar í sjóinn höfðu gaman af og við viðlíka gaman af.

Ekki má nú láta hjá líða að geta gamaldags og gagnlegs matarstúss ferðalanganna og er þar helst til að taka að ungu dömurnar náðu í rammvilltan rabbabara útí Löngulaut, hann var skorinn í bita, sultaður, grautaður og frystur. Flatkökugerð Steinu stendur nú eiginlega uppúr, hún og mamma gerðu einar þrjár gerðir og steiktar voru þær á pönnu, þ.e. flatkökurnar ekki Steina og mamma, sólin steikti þær auðvitað. Ekki ætla ég nú að gera minn hlut í þessu of stóran þó ærið sé nú tilefnið þar sem ég sneiddi niður lungann af rabbabarastilkunum, viktaði af mestu natni og setti í poka og bala og reit þyngd innihaldsins á þar til gert blað svo hægt yrði að vigta ofan í matargesti framtíðar.

Fínt stopp á Kópaskeri og eftir kvöldmatinn ókum við sem leið lá inná Akureyri, ókum framhjá þeim ágæta bæ inní hina blómlegu Hörgárbyggð hvar við beiddumst gistingar og fæðis hjá hjónum sem búa í þessari afskekktu alfaraleiðarsveit. Var það auðsótt mál og var okkur tekið með kostum, kaffi og kleinuhringjum.

Fiskidagurinn mikli var næsta fórnarlamb ferðalanganna og við tókum hann í nefið en fiskisúpan fór innum munninn því annars er nú hætt við að humrarnir hefðu stíflað nasirnar sem hefði nú verið lakara. Ásdís bættist í hópinn á Dalvík. Júlli hefur enn eitt árið verið þokkalega Guðhræddur og vís því veðrið lék við okkur og hina líka á Fiskidaginn eins og alla undanfarna Fiskidaga, það gera örugglega öll þessi knús sem hann kemur fólki í, góður andi skilar sér í brottfluttum rigningarskýjum, þau forðuðu sér við fyrsta knús og sáust ekki aftur fyrr en unglingadrykkjan hófst en þá var nú ráðsetta fólkið gengið til náða.

Dalvík hefur tekið sjóstakkaskiptum hin seinni ár og þessi hátíð, móðir allra hátíða á Fróni, hefur óumdeilanlega verið undirrót þess og hvati íbúa til að fegra hús sín og umhverfi sem er afar gleðilegt. Eitthvað þarf þó að gera til að sporna við unglinga- flæði og drykkju fyrir næsta Fiskidag svo að hinn almenni gestur njóti hátíðarinnar betur eftir að skyggja tekur.

Tókum saman að morgni sunnudagsins, tengdum kúlutjaldið (tjaldvagninn) aftan í sjálfrennireiðina pöllóttu og brunuðum hægt og af yfirvegun inní Skógarhlíð og eyddum deginum þar í sitt af hverju, líklega hefur át og kaffidrykkja verið áberandi ef marka má þyngdina á pistlahöfundi þessa dagana!!!

Enn freistaði fjallklifur og næsti klifurklettur sem varð á vegi okkar liggur ofan Akureyrar og ber nafnið Súlur. Þangað örkuðum við í morgunsólinni og gengum semsagt á Súlur eða öllu heldur á Ytri Súlu, tímans vegna gátum við ekki gengið á þá syðri. Ásdís þurfti að vinna þannig að hún flaug um loftin blá til höfuðborgarinnar. Steina og Erla tengdó fóru á Handverkssýninguna á Hrafnagili en við Ólöf Rún og Berglind Eva skelltum okkur á Smámunasafnið, í bakaleiðinni tókum við hús á ísfólkinu í Holtsseli og keyptum þar bráðgóðan en ansi dýran kúluís sem við snæddum og sleiktum á hlaðinu áður en við fórum inní Kjarnaskóg til leikja. Sólbað á pallinum, spjall og annað skemmtilegt þar til við fórum síðan suður á bóginn þar sem verkefni biðu þar úrlausna.

Hittum hina og þessa vini, gerði einhver smávik viðvíkjandi Emar byggingavörum, því ágæta en verkefnaskerta fyrirtæki. Naut samvista við mína nánustu. Kvöldmatarboð hjá Sigrúnu og Valda í Hveragerði beið okkar handan við hornið og þar áttum við virkilega góða kvöldstund með góðum vinum, höfðu þar nætursetu því við ætluðum að ráðast í sjóferð um suðurhöf morguninn eftir.

Vestmannaeyjar hefðu blasað við okkur ef ekki hefði verið fyrir þokukraga sem hringaði sig um suðurlandið hálft, hafið, miðin og eyjarnar. Mergjaður dagur í Eyjum, rölt og rúnt í fallegu veðri – ákveðinn útilegustaður einhverja valda helgi næsta sumar og þá vonandi hópferð góðra vina.....takið helgina frá strax.....hvaða helgi segir þú??? Kemur í ljós segi ég, engan æsing, it‘s on Need to know bases only.

Hjemmelaved pizza i aften hos os i Jöklafold (finn ekki danska Ö-ið þannig að ég rita ekki meira á dönsku), þangað kom fólk úr ýmsum áttum og hitti ég þar Rakel Maríu í fyrsta sinn síðan í apríl, það var nú gott að sjá hana.

Ýmislegt snudd og aðrir snúningar á fimmtudeginum en man þá ekki alla svo gjörla enda langt um liðið og ég gleyminn með abbriggðum þegar sá gállinn er á mér.....jú Hrenni, Eygló, Gulli og Kristínn komu í heimsókn og þáðu góðgjörðir og við skiptumst á skemmtisögum sem og öðru munngæti og eyrnakonfekti frameftir kvöldi. Á tólfta tímanum komu síðan Erla, Garðar og Ólöf Rún í bæinn.

Fundur með Jáverk og annað Emar tengt í dag, sömuleiðis rúntur eftir parketi með viðkomu í Ellingsen. Leiðin lá síðan uppí Draumahlíð í Svínadalnum um miðjan daginn, alltaf gott að komast í sumarbústaðinn þó að mörg handtökin séu eftir en þau fara víst ekki neitt frá manni svo engu er að kvíða fyrir þá sem þjást af verkleysiskvíða eins og við Steina.

Laugardagurinn fór í vöknun, stigasmíði, gróðurstörf, beðatiltekt, berjatínslu, flísalögn, sóðaskap, eldhúsverk og gestamóttöku og endaði á stórfínni máltíð í neðra hjá Lindu og Bigga og þar eyddum við svo kvöldinu. Margir komu í heimsókn og var því gnótt góðra gesta í kotinu yfir helgina og það var ljúft.

Mjög á sömu lund var sunnudagurinn nema hvað gestakomur voru ekki eins tíðar en skúrir heimsóttu okkur ofan af himnum annað veifið en þeim var nú ekki boðið í kaffi og meððí. Í dag er 15.ágúst og á morgun skal ég til Hong Kong og Kína aftur og því urðum við víst að fara aftur til borgarinnar til að klára pökkun og annað tilheyrandi undirbúningi ferðalags. Þegar kotið var síðan orðið tómt af gestum og heimafólki var tíminn notaður til að fara í sturtu sem var nú uppástunga tilvoandi Argentínufara sem ugglaust hefur fundið á sér að við þyrftum á því að halda, nú eða þá að hún hafi fundið af okkur einhvern fnyk þar sem ekki er hægt að fara í sturtu í bústaðnum ennþá, allavega ekki í sturtunni.

Síðustu vinirnir komu síðan í kvöld að kveðja, þar voru á ferðinni Edda og Örn. Þar sem flugið mitt var á dagskrá snemma morguns kvaddi ég tengdó, Ólöfu Rún og Ásdísi áður en ég fór að sofa. Ásdísi sé ég t.d. ekki fyrr en í júlí á næsta ári því að hún er að fara sem skiptinemi til Argentínu í 11 mánuði.

Jæja gott fólk, nú nenni ég barasta ekki að skrifa meira í bili enda nálgast miðnætti hér í Kínaveldi (þar sem ég er alltént) og Íslandsdvölinni hafa verið gerð nokkuð góð skil, má vera að ég hafi gleymt einhverju og fært sumt í stílinn og bið ég fólk og atburði velvirðingar hafi ég ekki gert þeim svo hátt undir sem þeim þykir/þætti tilhlýðilegt og kurteist. Það verður nú ekki aftur tekið hafi mér orðið á mistök en þau verða vart nokkrum til tjóns. Errare humanum est og allt það. Góðar stundir lesandi góður og bless í bili.

Farinn er veg allra vega

Vinurinn útí bláinn.

Íslandsdvöl áður ítarlega

Ýrði ég yfir skjáinn.

Flokkur: Vinir og fjölskylda | Facebook