31.maí

Að sjálfsögðu vöknuðum við snemma en vöknuðum þó ekki í fæturnar en við fórum á fætur.  Líklega höfum við gert eitthvað afar gott og skemmtilegt í dag, teygt úr okkur, teygt okkur í bjór og teygað í okkur bjór, nú eða vatn!  Fórum með Huldu á rúntinn í Central og náðum í gleraugun hennar Steinu og hún er svona líka glerfín (plastfín því gleraugun eru úr plasti) að það er bara engu lagi líkt, allt annað að sjá hana og hún sér allt annað en hún sá áður.  Var mest hræddur um að hún sæji núna hversu ólaglegur ég væri en þau voru nú sem betur fer ekki svo góð gleraugun nýju.

Borðuðum úti með Bjarka og Strúllu í kvöld á Sushi stað og það var mjög fín kvöldstund og matur góður á borðum.

Helgin 29.30.maí

Gleymdi nú að koma því að ég vann í fríinu mínu í gær, kláraði sturtuna stjórnborðsmegin svo hægt væri nú að baða sig um borð.  Steina hjálpaði líka til og gerði ýmislegt gagnlegt í fleyinu.  Mig er farið að dauðlanga til að ljóstra upp nafninu á fleyinu en læt það ógert þangað til ég hef fengið leyfi til að sigla í þeirri landhelgi.

Talandi um að sigla, við skelltum okkur af stað í siglingu á tvíbytnunni ásamt fjölda fólks og má segja að þetta hafi verið jómfrúrferð fleytunnar eftir gagngerar og endasleppar viðgerðir/breytingar.  Um þrjúleytið voru landfestar leystar og siglt úr höfn með nesti og nýlega skó.  Ferðinni var heitið í þarþarnæstu vík og tókst hún slysalaust ef frá eru talin tvö löskuð vínglös sem eru nú úr sögunni.  Ankerum var kastað allnokkuð frá landi og drepið á vélum.  Sagnaritarinn lagði í ferðalag upp að strönd að sækja ljósmóður sem þar beið á bryggjupollanum eins og Lína forðum en þessi var með hund með sér og barn.

Svo var náttúrulega tekið til við að synda og svamla innanum þang og þara, hákarla og hornsíli og það var hin besta skemmtun og á eftir var útisturtan fína tekin til kostanna, prýðisgripur það og gagnleg með afbrigðum við kattarþvott.

Svo fór að rigna.

Og það rigndi eitthvað seinnipartinn og við snæddum hamborgara þegar stytti upp, svo var nú eitthvað spjallað og spilað svolítið frameftir kvöldi.  Ég held nú að allir hafi verið farnir að sofa um eða fyrir ellefu.  Það hélst sem betur fer þurrt yfir blánóttina því að við Steina sváfum uppí flybridge og Pete og Beverly sváfu framá, öll undir berum himni, þó að við hefðum svona hálfgildingsþak yfir höfuðið þá var það nú bara til að taka smá úða eins og átti eftir að koma í ljós.  Það var mjög sérstakt að sofa svona úti, afar hlýtt svo að maður svitnaði einhver ókjör.

Við vöknuðum síðan snemma á sunnudaginn, Steina miklu fyrr og bröltum niður í dögurðinn.  Sú stund var nú fljótlega trufluð þegar það fór að rigna eldi og brennisteini með tilheyrandi þrumum og eldingum, þvílíkt regn!  Við þurftum að sæta lagi til að fara frá borði yfir að JAZPAS veitingastaðnum í landi en þangað komumst við á milli „skúra“ og sátum þar og átum í hellidembu.   Lækir flæddu yfir bakka sína og nánast ökkladjúpt vatn flæddi um veröndina sem við sátum úti á.  Eftir matinn fórum við aftur um borð og enn rigndi og rigndi.  Loksins stytti nú upp en þó ekki fyrr en á heimleiðinni.

Ég gleymdi að geta þess að í gær þá slitnaði léttabáturinn (jullan) aftanúr bátnum svo að við urðum að snúa við í snarhasti til að sækja hana áður en einhver næði henni og gæti slegið eign sinni á hana, það tókst, þ.e. það var einhver annar kominn að henni en hann lét hana af hendi mótþróa- og fjárkröfulaust sem var gott.

Rétt utan við innsiglinguna að Hebe Haven (þar sem báturinn er við legu allajafna) kom babb í bátinn, vélin bakborðsmegin drap á sér og það tók dágóða stund að kveikja á henni aftur en Steindóri og Bjarka tókst það að lokum svo hægt var að klára ferðina.  Allir voru ánægðir og kátir með helgina og fór hver til síns heima nema við Steina auðvitað, enda langt að fara, við sváfum bara í bátnum og það var bara notalegt núna því að það var smá andvari og kul í lofti, þ.e. ekki 28-30°C.

28.maí

Auðvitað syntum við einhver ósköp í morgunsárið, Steina kom með líka og sýndi það og sannaði svo að ekki varð um villst að hún er ennþá betri syndari en ég þrátt fyrir þrotlausar æfingar sögumanns.  Hef þó það álit á sjálfum mér að mér hafi nú eitthvað fleytt fram (á að vera fleygt fram) en það passar bara svo illa við sund) í sundlistinni en það er nú bara mín skoðun og þarf ekki að endurspegla álit þjóðarinnar.  Hún náði nú að svamla eina 900 metra á meðan ég fór 800 þannig að ekki stakk hún mig alveg af.  Bjarki sagði að hún væri eins og selur og ég vona að hann hafi ekki verið að láta í veðri vaka hvernig honum fyndist hún vera í laginu heldur frekar hitt hversu hraðsynd hún væri, það vona ég allavega því annars verð ég voðalega sár útí litla frænda minn.

Ég man ekki alveg hvað við eyddum deginum í en við hringdum allavega í afmælisbarnið, hana Ólöfu Rún, á Skype-inu og spjölluðum við hana og sungum afmælissönginn fyrir hina 13 ára táningsprinsessu.  Eitthvað kom bjór, matur, hvítvín og knús við sögu þessa dags en förum ekki nánar útí það, gæti bara misskilist.

p.s. borðuðum í Bjarka og Strúllukoti í kvöld.

25. - 27.maí

25.maí

Byrjaði daginn á því að fara með strákunum niður í bát og það teygðist aðeins úr því, Steina gerði sitt af hverju á meðan t.d. beið hún eftir að ég kæmi aftur.

Mong Kok í dag, Á BÍLNUM, eitthvað sem Rebekka treystir sér jafnvel ekki til að gera, röltum þar um, skoðuðum mannlífið og keyptum eitthvert skran á götumarkaðnum, þ.e. merkjavöru, fake allt saman auðvitað.  Eftir Mong Kok lá leiðin til Happey Valley og við rötuðum auðvitað beint heim til Rebekku í fyrstu tilraun, mig rámaði nefnilega í aðstæður og sagði við Steinu að við ættum að fara upp eina ákveðna brekku sem var framundan og svo fljótlega til vinstri, það stóð heima og við lentum beint fyrir utan heimili Bekku og Juddy.  Borðuðum með henni á Kóreskum stað sem bauð uppá steinasteik, (reyndar á stálgrilli) virkilega gaman og mjög notaleg kvöldstund.  Juddy bauð mér í Squash en ég varð að afþakka það, maybe later.

Ókum síðan heim, tókst að sjálfsögðu að hunsa fyrstu leiðbeiningarnar hennar Bekku og skutumst niður í Central Hong Kong en náðum að krafla okkur aftur uppá rétta braut og komumst heim með glans.

26.maí

Í dag ákváðum við að fara að skoða 10.000 Buddha Monestery sem er munkaklaustur í hæðunum upp af Sha Tin, ótrúlegt, 500 tröppur upp (og annað eins niður) og inni í hofinu sjálfu voru 12.800 búddalíkneski ca 15-20sm há og ekkert þeirra alveg eins.  Meðfram öllum tröppunum voru síðan munkalíkneski í raunstærð. Þetta var mjög skemmtileg ferð að því undanskildu að við urðum næstum því bensínlaus og á síðustu gufunum duttum við inná bensínstöð og náðum að fylla bílinn og ná niður púlsinum !

Fantagóð afmælisveisla í kvöld því Steini varð 39 ára í dag, afbragðs matur, Fondue, ístertur í eftirrétt og hið magnaða Útvegsspil var síðan spilað til 2 um nóttina.  Ekki ómögulegt að rauð- og hvítvín hafi verið á boðstólum og eitthvað af bjór og Coke Zero.

27.maí

Í dag eyddum við tímanum með huldu að mestu, fórum reyndar fyrst með Steindóri og henni í Site Inspection að skoða legu sem þau eru að velta fyrir sér að leigja fyrir bátinn, það var á hinum huggulegasta stað, verð að spyrja Huldu hvað hann heitir.  Þaðan fórum við í lítið þorp, Kvang O, þar sem búa mafíósar, forríkt fólk og fátæklingar í sátt og samlyndi, rólegt og kyrrlátt þorp við ströndina, mjög snyrtilegt og þar við bæjardyrnar er dýrasti golfklúbbur HK og það kostar víst einhver reiðinnar býsn að gerast meðlimur þar og ekki bara í peningum heldur líka í formlegheitum.

Aberdeen tók við okkur næst, sigldum þar, svona sightseeing um sund sem var fínt.  Leiðin lá þaðan niður í Central (Hong Kong), Snæddum á ítölskum stað, létta máltíð og spjölluðum heilmikið.  Steina keypti sér ný gleraugu á ca hálfvirði miðað við heima og svo fór hún og Hulda Þórey í fótsnyrtingu, Steina hafði aldrei farið í svoleiðis.  Ég fór í fótanudd á meðan, hef farið í svoleiðis áður.  Svo röltum við um bæinn, inní markað, í vinnuna til Huldu, skiptum þar um föt og beint uppá Hotel Conrad Hong Kong og snæddum þar á 5 stjörnu hóteli glæsilegustu máltíð sem við höfum komist í kynni við svei mér þá, endalaust úrval frábærra rétta, glæsileikinn í fyrirrúmi og gæðin líka.  Þetta var í boði Rebekku sem hafði gefið mér Gjafabréf á þessa máltíð.  Þannig var nú haldið uppá afmæli Steinu og 6 ára afmæli okkar Steinu sem pars.  Tókum síðan taxa heim til Huldu og Steina, þar voru þá Bjarki Viðar og Kristrún.  Snemma í háttinn enda stefnt á sund í fyrramálið.

24.maí

Er týndur en hefur örugglega verið fínn !

22.-23.maí

Laugardagur.

Bærinn sem við gistum í er semsé þekktur fyrir skóframleiðslu, einn framleiðir botna, annar hæla, þriðji selur skæðið og svo koll af kolli eða fót af fæti væri nú réttara að segja.  Skoðuðum við strangabúðir (leður og rússkinn) þar sem Hulda pantaði efni í bátinn og við keyptum rautt leður á stólana í bústaðnum..Þá er bara að vinda sér í bólstrun í sumar eða haust.  Skoðuðum okkur um í Pinghai, sem er ekki ósvipaður Ganghou en aðeins minna af forviða fólki.  Fórum þaðan til Ganghou á mótorhjólatöxum, röltum þar í einhverja stund og fórum síðan aftur uppá Fiskifarminn, fengum þar leiðsögn um staðinn sem var áhugavert.  Sváfum í íbúðinni á farminum í nótt en í öðru rúmi að þessu sinni og það var miklu betra.

 

Sunnudagur.

Skemmtum Sögu í morgun og fórum svo af stað heim aftur uppúr hádegi, komum við í verslunarmiðstöð (Decathlon) og keyptum þar eitthvað af flíkum, svona íþróttatengdum, auk tveggja bakboka og smotteríis sem okkur vanhagaði um.  Snæddum með Huldu, Starra, Rebekku og Gumma Ralla (rafvirkja) á Outback, virkilega fínt fæði þar. 

Haldiði að það sé ekki kominn enn einn Kópaskerbúinn til Kína og Hong Kong, nú eru þeir orðnir 5 í það heila og það er nú ágætt miðað við höfðatölu !!!  Komin heim ca um hálf ellefu og sváfum í Hulduhúsi þessa nóttina.

21. maí

Þá erum við semsé komin til Kína skötuhjúin, í fyrsta skipti.  Við sváfum, eins og áður er greint frá, í íbúð í fiskeldisstöðinni sem Steindór á ásamt fleirum, þar fengum við rúm sem við fyrstu skoðun virtist vanta dýnuna í en hún var víst þar en bara alveg skelfilega hörð þannig að við sváfum ekkert sérlega vel og vöknuðum snemma eins og endranær.  Renndum í skipasmíðastöðina þar sem Sólon Íslandus er í algerri yfirhalningu, það er afar heitt í veðri í dag, mælar sýndu yfir 40°C en ég er nú ekki sannfærður um að svo hafi verið í raun.  Það var fróðlegt að sjá bátinn, hélt einhvernveginn að hann væri lengra kominn en það eru einhver handtök eftir enn.  Gamla Kína var síðan tekið með trompi þegar við fórum inní Ganghou og grandskoðuðum það og vorum líka grandskoðuð af heimamönnum sem sjá víst afar sjaldan hvíta menn eða útlendinga almennt.  Okkur fannst við vera eins og „viðundur“ því fólk á öllum aldri góndi á okkur í tíma og ótíma.  Hello, Hi og How are you sögðu margir og allir voru einstaklega vingjarnlegir.  Starri var með okkur og hann er nú sannarlega betri en enginn þegar kemur að því að fá Kínverjana til að skilja hvað við vildum án þess að þurfa að benda og pata í allar áttir.  Hann er skrambi lunkinn í kínversku og þau voru mjög hrifin af því að hann skyldi tala málið þeirra.  Eitthvað keyptum við þarna á fínum verðum og enduðum í flugeldsölu fyrir Starra.  Flugeldar hér kosta nákvæmlega ekki neitt, hann fékk fullan haldapoka fyrr vel innan við þúsundkall íslenskar!!  Meðan flugeldakaupin fóru fram röltu 3 ungar skóladömur framhjá (Hi, Hello og fliss fliss), og gengu svo sína leið eða þannig, þær snéru við og vildu endilega láta taka myndir af sér með Starra og flissuðu mikið á meðan.  I like you sagði ein þeirra við hinn ljóshærða víking.  Um kvöldið gistum við á 5 stjörnu hóteli í einhverjum skóbæ (man ekki nafnið) og herbergin voru 5stjörnu en ekki verður nú sama sagt um matinn og þjónustuna en þetta var nú samt allt í sóma að okkar mati a.m.k.

18.-20.maí

Það er er ekki bara þjóðhátíð í Noregi núna heldur er einnig hátíðisdagur í HK dag því í vændum er heimsókn að heiman, Steina kemur.  Eitthvað vann ég nú í morgunsárið, kláraði að fúga, Steini tók bátinn til hafnar svo fylla mætti vatnstankana sem höfðu tæmst við allan þvottinn.   Uppúr 11 ók ég útá völl (villtist ekkert) og beið þar eftir Steinu með öndina í hálsinum.  Það urðu heldur en ekki fagnaðarfundir.  Villtist heldur ekkert á leiðinni heim, rúlluðum beint heim til Huldu og Steina og spjölluðum einhver ósköp.  Um kvöldið fórum við út að borða með Steina, Huldu og Strúllu og auðvitað sváfum við fyrstu nóttina í bátnum sem var bundinn við bryggju.  Sváfum bærilega vel þrátt fyrir heita nótt.

Daginn eftir vöknuðum við endurnærð í svitabaði, röltum okkur til Huldu í morgunverð, þaðan fórum við með henni niður í Central og gerðumst túristar, tókum togvagninn uppí Peak sem er hár tindur uppaf Hong Kongborg þaðan sem útsýni er gott þegar útsýni er gott!!  Á leiðinni niður hellirigndi en stytti svo upp í smástund, svona rétt á meðan við komum okkur í nálægð við vinnustað Huldu og í stræti sem er kallað Rat Alley (Rottusund) hvar við settumst niður með öl og tælenskan mat.  Rétt sest og þá opnuðust himnarnir á nýjan leik með tilheyrandi eldingum og þrumum.  Strúlla bauð okkur að borða hjá sér í kvöld og við sváfum aftur í tvíbytnunni, höfðum það notalegt og kósý um borð við hvítvínssötur og spjall framundir háttatíma.

Göngutúr í morgunsárið, sárið er skrýtið orð, en það var alltént snemma sem við vöknuðum og töltum tindilfætt upp til Huldu í dögurðinn.  Þegar við höfðum gert honum skil var okkur, ásamt Starra og Freyju, ekið á brautarstöðina þar sem við tókum lest upp til Lowou í Kína.  Í þeim ágæta bæ er moll þar sem prúttað skal um allt sem er til sölu, hægt að gera góð kaup þar ef maður er nógu lunkinn.  En mikið ósköp voru þeir nú leiðinlegir og uppáþrengjandi piltarnir og stúlkurnar reyndar líka sem eltu mann og reyndu að fá til að versla af sér allskonar drasl og dót, enginn friður til að skoða og spekúlera.  Að loknu prútti hittum við svo Steina og Huldu og Sögu og brunuðum eftir nýrri, nánast bíllausri, hraðbraut til fiskifarmsins hvar við gistum.

10. – 17.maí

Nú ber nýrra við, ég hef ekki bloggað í mjög langan tíma og þykir mér og sumum öðrum það afar leitt enda hafa sumir haft gaman af því að lesa bullið í mér sem hefur á köflum ekki riðið við einteyming eins og búast mátti við af mér.

Nú hafa dagar sumir orðið öðrum líkir og ekki kannski margt fréttnæmt á daga mína drifið utan þá ótrúlegu staðreynd að eitt kvöldið synti ég heila 1200 metra sem er víst héraðsmet í mínum aldurs- og getuflokki.  Þetta gerði ég nánast án þess að blása úr nös en blés þeim mun meira útum munninn í staðinn því sund útheimtir jú öndun annað veifið.  Lítið hefur orðið úr íþróttaiðkun og minna en til stóð og hugur minn og líkami allur stefndu á og er það ögn miður og ég er því miður miður grannur og miðhlutinn bara stækkar ef eitthvað er!  Þó má nú geta þess að það gengur betur með hitt markmiðið af „tálgaður og tanaður“ því ég hef tekið dulítinn lit þrátt fyrir dumbungsveður og ský á himni.  Tálgaði hlutinn af áætluninni verður að bíða enn um sinn því að dálkurinn (gamalt heiti yfir hníf fyrir þá sem ekki vita) sem átti að tálga mig bítur ekki á neitt nema steikur og rjómahlaðið meðlæti.

Ég hef fengið hið afar óskemmtilega viðurnefni „Lekandinn“ en tek þó fram að það hefur enga skírskotun í hvimleiðan sjúkdóm heldur hitt að ég virðist hafa lag á því að finna og/eða búa til (fer eftir því hver segir frá) göt og leka í bátnum og er það víst ekki heppilegt því bátar eiga jú að halda vatni en ekki leka því.  En eftir síðustu hellirigningu virðist nú vera búið að skrúfa fyrir alla leka, utan einn en það er nú leikur einn.

Alla vikuna, frá síðasta bloggi, hef ég sumsé unnið í lekabyttunni og alla helgina einneigin og því hefur dægradvöl, önnur en matarinnbyrðingar, ekki tafið mig.  Ég hef að vísu unnið langan vinnudag og sinnt vambakýlingum af þvílíkum þrótti að ævisagnaritun hefur farið fyrir ofan garð og neðan.  Mér hefur enda verið mikið í mun að koma sem flestu í verk áður en mín tilvonandi birtist hér í Hong Kong með gleðibros á vör, blik í auga og opinn faðm, það mun gerast á þriðjudaginn, þann 18.maí.

Bjarki hefur nú verið eitthvað út og suður uppá síðkastið (munaði litlu að ég skrifaði skítkastið en það slapp fyrir horn) og lítið gagn verið í honum og svo hefur hann borið fyrir sig vinnunni sinni þegar mig hefur vantað hann í einhver smáverk um borð.  Það er nú líka kannski eins gott því dagpart einn sem hann var um borð tók hann uppá þeim fjanda að finna fleiri polla og lekastaði en ég (og hann) kærði mig um, auðvitað þurfti að sinna þeim sem aftur tafði mig frá mínum verkum þannig að ekki styttist nú Tú Dú listinn daginn þann en lengdist frekar sem er ekki heppilegt því að dvölin mín styttist í annan endann.

Adjante hefur vart undan að þrífa eftir okkur, ég óhreinka hér og bið hann svo að skúra, skrúbba og bóna....svo kemur Bjarki í kjölfarið og sagar og sker og þá fer allt á kaf í ryk aftur og kalleyminginn skilur ekkert í þessum hvítu vitleysingum.  Ég held að hann skilji mun frekar afhverju það kemur alltaf upp nýr og nýr staður sem vatn kemst um heldur en því hvernig okkur tekst alltaf að setja allt á hvolf æ ofaní hvað, en hann kvartar nú ekki greyskinnið sem er gott.

Ekki má nú gleyma okkar ástkæru Ísafold og fjallkonunni fríðu sem er með þvílíka uppgangspest að allur heimurinn er orðin einn risastór öskuhaugur.  Uppsölur Eyjafjallajökuls hafa nánast leitt til steinsmugu hjá mér sökum þess að ég hef svo miklar áhyggjur að ég fái ekki hana Steinu til mín á tilsettum tíma sem yrði afar bagalegt fyrir hríðversnandi sálartetur mitt, það arma tetur þyrfti nú eiginlega meira á fótanuddi að halda en margur annar, gott ef það hefði ekki gott af heilun líka. 

Talandi/skrifandi um Ísland, þar á ég víst fyrirtæki sem EMAR heitir og það heldur mér líka nærri niðurgangi þessa dagana en ég á góðan vin þar uppi á Fróni sem hleypur á eftir mér með salernispappír, sóp og skóflu og þurrkar upp eftir mig spörðin misstór og blaut.  Ekki er nú örgrannt um að hann eigi hönk uppí bakið á mér pilturinn sá.  En eitthvað er þó jákvætt að gerast hjá EMAR þó ekki sé það nú víðfeðmt eða stórt í sniðum enda árar nú ekki til þess á Fróni þessi misserin, en allt um það, andæft skal meðan stætt er og svo kemur í ljós hvar árarnar lenda að lokum eða hvort á þær verði lagst eða þær lagðar í bát, það veltur á ýmsu.

Aftur til Hong Kong, nú er aðeins einn dagur þar til Steina kemur (Ekki þegar þetta er skrifað heldur þegar þetta átti að birtast á vefnum, því nú er í þykjustunni 17.maí.  Það er keppst við að klára og snurfusa bátskömmina og í dag var hann fylltur af vatni og skrúbbaður hátt og lágt svo maddömmunni frá Fróni verði nú ekki illt við þegar hún kemur í sparidressinu sínu og lopapeysunni spígsporandi upp á dekk.  Meira síðar, næsta blogg myndi spanna svo mikið sem fyrstu vikuna hennar hér í austurvegi.  Stefni á að setja inn myndir í leiðinni, tókum fullt af myndum.

Helgin 8.-9.maí

Laugardagur.

 

Eftir fyrstu nóttina í tvíbytnunni (það verður nú eiginlega að fara að skíra fleyið!) sem var frekar í varmari kantinum vaknaði ég uppúr 7 og tók til hendinni svona hálftíma síðar u.þ.b.  Stuttur var sá stundarfriður því ég var rifinn uppúr verkum mínum þar sem fara skyldi á bátasýningu í/á Gold Coast.  Þar var margt að sjá og skoða, allt frá litlum ljósum uppí Baugs snekkju look a like og þaðan af fegurri fleytur eða skemmtiferðaskip.  Hallirnar hjá fyrrum auðvaldspungunum heima blikna í samanburði við þessi ósköp.  Ég er nú sigldur maður en hef ekki séð neitt svona flott sem hefur siglt!  Það er ekki loku fyrir það skotið að ég hafi nú skyggnst ofan í veskið mitt til að athuga hvort ekki væri þar skotsilfur fyrir svo sem eins og einum 1988 módelinu af skemmtifleyi.  Sú skyggnilýsing leiddi það nú bara í ljós að ég hefði þurft að klára bústaðinn okkar fyrst og selja hann svo 2007 til að hafa ráð á slíkum kaupum þannig að ég sökkti þeim hugleiðingum í saltan sæ.  En þá vil ég nú reyndar raunir sumarhúsaeiganda en þær sem bátaeigendur burðast með alla sína daga en það er nú önnur saga sem ekki verður sögð hér á blogginu.

Ég held að margir dollarar eigi heima hér í Hong Kong!?  Spurning um að vera á útkíkkinu eftir þeim og freista þess að fella þá mér í skaut, það held ég nú að skauti mínu yrði skemmt við slíka heimsókn, en nóg um það.

Ekki má nú gleyma því í óðagotinu að geta þess að Rakel María dóttir mín varð 19 ára í dag sem er nú duldið undarlegt því ég get svarið það að ég hef ekki elst um 19 ár frá því að ég sá hana fyrst á Landsspítalanum.

Að sýningu lokinni dreif hópurinn sig niður í Central (sem er miðbær HK) því auðvitað þurfti að næra líkamann eftir sálar-og andanæringu dagsins.  Meiningin var að fara á Outback sem er víst voða góður staður en þar var víst ekki hægt að fá sæti fyrir 9 manns svona óforvarendis þannig að við snöruðum okkur yfir á Joe‘s Terrace og snæddum þar undir söng og spileríi þennan prýðilegasta mat, en það sem ég slafraði í mig var nú reyndar ekki sérlega bragðmikið en það lagaðist þegar ég gluðaði vel af ókunnri sósu útá réttinn, þá tóku bragðlaukarnir hann í sátt og undu sælir við sitt.

Ekki má nú láta þess ógetið að eftir ítroðsluna fórum við til sjálfrennireiða vorra og hugðumst skipta liði, sumir færu til síns heima en aðrir skyldu skunda í fótanudd svo sem alsiða er hér í austrinu.  Starri lék aðalhlutverk í „Týna hlut“ og faldi lykilinn af BMWinum Bjarka og Strúllu í ræsi einu all ókræsilegu, hann semsé missti lyklana ofan í bannsett ræsið, sem gat nú varla talist til bestu tíðinda.  Upphófst nú mikið fár að finna útúr því hvernig veiða skyldi nú lyklana uppúr sínum nýju heimkynnum og var það nú helst til ráða að rjúka í allar áttir og finna herðatré en auðvitað fannst það ekki, enda búið að loka öllum leppabúðum.  Vír fannst að lokum og upphófst nú veiðitímabilið...lyklarnir vörðust fimlega og héldu sig í felum lengi vel og var nú helsti hausverkurinn hvernig ætti að komast hjá því að veiða rottur en ekki lykla.  Að lokum hafðist þetta nú allt saman, lyklarnir bitu á (enda í langri ól) og Hulda Þórey hífði þá varlega upp og Rebekka Kristín hjálpaði til svona síðasta spottann.  Auðvitað gátu þær ekki á sér setið að hrópa húrra en hefðu nú kannski átt að doka aðeins með það því að það gerðu þær auðvitað rétt í þeim svifum að lyklunum var kippt uppúr grindinni með tilheyrandi gusugangi af rottuþvagi og fleiru viðlíka þokkalegu.  Þegar menn og konur hrópa húrra opna þau  víst munninn svo að vibbinn átti greiða leið inní talfærin á þeim systrum (ég hafði vit á því að geyma fögnuðinn) og það var engu líkar en að þeim líkaði ekki heimsóknin því að þær kokgleyptu þetta nú ekki heldur tóku að keppast við að skyrpa dýrindunum útúr sér af mikilli áfergju, einurð og festu þar til allur viðbjóður var á bak og burt.  Lyklarnir virkuðu.

Þá hófst nú leitin að fótanuddstað, eitthvað var nú eins og þeir væru fámennir, enda klukkan orðið margt, en þó tókst okkur nú að finna einn og hann var nú pínu vafasamur og virtist vera boðið uppá fótanudd fyrir velflesta fætur og jafnvel með happy ending eins og það heitir á fagmálinu þegar kynferðislegt áreiti gegn gjaldi er innifalið.  Við siðprúða fólkið tókum auðvitað ekki þátt í því en létum duga að fá nudd neðan við hnén en það er ekki fráleitt að sú sem nuddaði mig hafi laumast uppundir mið læri en ég sussaði á hana höstuglega svo hún lét af þeim leik.

Annars eru þarna í Wang Shai (sem er borgarhluti) urmull af svona konum sem stunda gamla atvinnugrein og við Garðar vorum látnir ganga á undan til að kanna viðbrögðin, það stóð ekki á því (og ekki okkur heldur) að við fengum ótal gylliboð frá léttklæddum dömum og/eða fullklæddum „Maddömmum“ og ein þeirra lagði til að ég fengi mér Expresso því ég geyspaði einhver ósköp.  Það er skemmst frá því að segja að við fengum okkur ekki neitt hjá þeim, hvorki kaffi né með því !!

Þegar fótanuddið var afstaðið fór ég með Rebekku að kanna til hlítar skemmtanalífið í Hong Kong (vísindaleg könnun til að geta leiðbeint Steinu þegar hún kemur, maður má nú ekki láta taka sig í rúminu!), skelltum okkur inná stað sem hafði heilmikið handrið á miðju barborðinu og það var víst fyrir þá sem fundu hjá sér löngun til að dansa uppi á borðum, svona rétt til að forða sér falli.  Barborðið reyndar fylltist af fólki eftir skamma stund og það var á öllu aldri, sá elsti þurfti þrjár tilraunir (það var ekki ég) til að komast uppá borðið. Þaðan röltum við svo „hringinn“ og yfir í rólegri hlutann sem ég man ekki hvað heitir og sitthvað fleiri rak ég augun í, þ.á.m. lengsta rúllustiga í heimi sem nær alla leið eins og sagt er, þ.e. eitthvert lengst uppí fjall, hann var reyndar í mörgum þrepum en þaðan sem ég stóð sá ég ekki fyrir endann á honum og þó er ég haukfránn svo sem alkunna er.

Að endingu var tekin ákvörðun um að koma sér í koju og við komum heim til Bekku ca 1.30 og hittum þar fyrir Juddy sem er kærastinn hennar og hann var þá hálfur á kafi í skruddu um afleiðuviðskipti sem hann er víst að nema um þessar mundir.  Ég lagði mig á koddan og sofnaði fljótt.

Sunnudagur

Vaknaði uppúr 8 en það var alltof snemmt þannig að eftir að ég hafði skellt í mig ristuðu brauði með kavíar fékk ég mér skruddu í hönd (ekki þó Facebook) og sofnaði auðvitað inna þriggja málsgreina og vaknaði við umang rétt fyrir 10.30.  Ég og Rebekka fórum á stúfana, ókum sem leið lá niður að suðurodda Hong Kong eyju á stað sem heitir Stanley beach og Stanley Market, þar undum við okkur á steinum eins og lítil hafmeyja og digur hafsveinn, störðum útí innsiglinguna og inn til landsins.  Tókum straujið á markaðinn sem er þarna og ég fjárfesti í fínum hælasokkum, því hér má ekki láta sjá sig á stuttbuxum, sandölum og háum sokkum, það þykir víst ekki fínt (en það vissi ég nú reyndar fyrir því ég fylgist svo vel með sjáið þið til).

Þegar við höfðum fengið nóg af sólinni sem skein beint ofan í hársvörðinn á mér, bringuna og á ofanverðan magann sem af ókunnum ástæðum var óvenju framstæður þennan daginn, ókum við til Sai Kung.  Þar skyldi nú ná í Garðar og koma honum yfir að landamærunum því hans beið vinna í Kínaveldi.  Sú ferð heppnaðist ágætlega og við komumst heil heim aftur (en Garðar missti af rútunni á landamærunum sem var nú kannski ekki mjög heppilegt en ekki til skaða).  Pizza Hut í kvöld, og nú færði ég mig um set og svaf í Huldu og Steina húsi og svaf bara bærilega vel ef ég man rétt.  Takk fyrir helgina gott fólk.